De passiflora (passiebloem) is in de 16e eeuw vanuit Amerika geïmporteerd naar Europa. De medische kennis over deze plant is dus relatief recent. De bladeren van de bloem staan in kruidenboeken beschreven als kalmerend, slaapverwekkend, spierontspannend (tegen spasmen) en verdovend. Toepassingen zijn: hysterie, rusteloosheid, hartkloppingen, astma en slapeloosheid. Ongewenste bijwerkingen zijn zeldzaam, maar kunnen optreden. Belangrijk is de aanbevolen dosis niet te overschrijden.

Er bestaan een groot aantal soorten passiflora. Als geneeskrachtig kruid wordt vooral Passiflora incarnata gebruikt, terwijl Passiflora edulis voor de vrucht (passievrucht) gekweekt wordt. De vrucht wordt meestal uitgelepeld, omdat de schil te taai is, maar van sommige soorten wordt de schil ook medicinaal gebruikt. Zo is gebleken dat een extract van de schil effectief tegen artrose.