Vele koppels ervaren een verminderd seksueel verlangen. Het probleem is complexer dan op het eerste gezicht, en volgens sommige analisten is het zelfs een van de moeilijkst oplosbare problemen. Vele koppels geraken er op eigen houtje niet uit.
Vermindering van seksueel verlangen is niet objectief meetbaar, en heeft voor een man een andere invulling dan voor een vrouw. Daarover bestaan misverstanden die opgelost kunnen worden door zich goed te laten informeren.
Bovendien lijken de maatschappelijke verwachtingen hoger te liggen dan vroeger. Vroeger mochten we zelfs geen seksuele verlangens hebben van de kerkelijke instanties, maar nu maakt het deel uit van een (geïdealiseerd) gelukkig en gezond leven. Maar als beide partners moeten werken en nog moeten zorgen voor de kinderen, is het niet verwonderlijk dat er minder tijd is voor seks.
Veel koppels vinden het nog steeds moeilijk om erover te praten, dus een begeleidende therapeut kan een oplossing bieden. De therapeut kan beoordelen of het om een psychisch, psychologisch of lichamelijke storing gaat.

Een eenvoudige oorzaak is er meestal niet. Mogelijke oorzaken zijn:
- hormonen (menopauze, PMS, zwangerschap ...)
- depressie
- medicatie
- vermoeidheid
- slecht zelfbeeld, onzekerheid
- gebrek aan niet-seksuele aanrakingen buiten de slaapkamer
- lichamelijke veroudering, verminderde viriliteit
- huwelijks- en relatieproblemen
- angst voor intimiteit die verder gaat dan het lichamelijke

Tracht het probleem positief te benaderen, en steek de schuld niet gemakshalve op de partner. Humor kan de druk van negatieve emoties oplossen en versterkt de band.