“COVID-schoolsluitingen kostten kinderen minstens een derde van een leerjaar”. Dit terwijl al heel snel duidelijk was dat schoolkinderen niet de motor waren van de infectiegolf…
Het gevolg is een moeilijk in te halen achterstand, zeker voor kinderen die het al wat moeilijk hadden. Een enorme impact op het onderwijs…” (cit. Art. ‘Nature’) Kinderen met een lage socio-economische achtergrond, en uit lage-inkomenlanden, werden hierdoor het sterkst getroffen.
Tieners en studenten mistten hun mooie jeugdjaren, zo belangrijk voor een goede (sociale) ontwikkeling en ontplooiing.

Uit heel wat onderzoek is gebleken dat bij een hele generatie kleintjes het vermogen om te praten, taal te begrijpen, en gelaatsuitdrukkingen te herkennen (erg belangrijk voor socialisatie) ernstig aangetast werd. Want kinderen leren van het spreken en de gelaatsuitdrukkingen van volwassenen. Iets wat door ‘mondmaskers’ erg bemoeilijkt werd.
De ‘spraakvertraging’ nam tijdens de pandemie drastisch toe (60%!).
De onderzoekers concludeerden: “Het mondmasker had een negatieve invloed op de spraakherkenning van kleuters.”
Kinderpsychiaters rapporteren tevens meer kinderen met mentale problemen, meer slaapproblemen, meer moeilijke gezinssituaties.

Professor Davies (UK): “Lockdowns hebben een generatie kinderen beschadigd.”

Dossier Covid-19
Bescherming en ontwikkeling van cognitie en intelligentie

Meer lezen:
Onze kinderen en de pandemiemaatregelen
Steeds meer mensen, ook jongeren, aan de antidepressiva
Wat doen social distancing en schoolsluitingen met de jeugd?